tövbə — is. <ər.> Etdiyi pis əməldən peşman olub bu işi daha etməyəcəyinə söz vermə, əhd etmə. <Camaat:> <Hacının> tövbəsi bizə lazım deyil. Ə. H.. // Bəzən nida məqamında işlənir. <Tarverdi:> Vay aman, qələt elərəm, quldurluğa… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tövbələtmə — is.: tövbələtmə (tövbələtmə dərsi) vermək – pis işi bir daha təkrar etməmək üçün birini tənbeh etmək, cəzalandırmaq, qulaqburması vermək. <Hacı Qara:> Hamısına tövbələtmə verrəm ki, dəxi heç qaçaqçının qabağın kəsməsinlər. M. F. A..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tövbəli — sif. Tövbə etmək, bir işi görməyəcəyinə and içmiş, söz vermiş andlı. O vaxtdan indiyə kimi Sevdim mollaxana ilə arvada tövbəlidir. Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tövbəşikən — ə. və f. tövbə sındıran, tövbəsini pozan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
tövbəkar — ə. və f. günahından peşman olmuş, tövbə etmiş … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
tövbə — ə. günahından peşman olub bir daha günah iş görməyəcəyinə söz vermə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müstəğfir — ə. tövbə edib, Allahdan günahlarının bağışlanmasını istəyən … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
təvvab — ə. tövbə qəbul edən, günahları bağışlayan (Allahın sifətlərindən biri) … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
qələt — is. <ər.> Səhv, yanlış, xata, yanılma. Qələt söyləmək. Qələt yazmaq. – A qardaş, bircə qulaq as, gör nə deyirəm, sən qaçaqlığı lap qələt anlayırsan. M. F. A.. Xub, günahımızdan keç, bir qələtdi elədik, bundan sonra təklifimizi bilərik. C. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
inabə(t) — ə. 1) tövbə etmə; tövbə; 2) bir mürşidin təriqətinə daxil olma … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
inabət — is. <ər.> köhn. Tövbə, tövbə etmə … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
